در ادامه زندگینامهٔ داریوش یکم (داریوش بزرگ)، چهارمین شاه هخامنشی (حک. ۵۲۲ تا ۴۸۶ پ.م.) به زبان فارسی ارائه می‌شود:

تولد و تبار

  • زادروز: حدود ۵۵۰ پ.م. در خانوادۀ اشرافی پارسی
  • تبار: پسر ویشتاسپ (هیستاسپس)، نوۀ ارشام و از شاخۀ فرعی خاندان هخامنشی.
  • آغاز فعالیت: عضو گارد جاویدان کمبوجیه دوم بود.

به قدرت رسیدن (۵۲۲ پ.م.)

پس از مرگ کمبوجیه و شورش گئومات مُغ (بردیای دروغین):

  • داریوش با همکاری ۶ اشراف پارسی (مانند اوتانس و گبریاس) گئومات را در پایتخت ماد (سیکَلوَش) کشت.
  • در ۲۹ سپتامبر ۵۲۲ پ.م. در پاسارگاد تاج‌گذاری کرد.
  • برای تحکیم قدرت، با آتوسا (دختر کوروش بزرگ) ازدواج نمود.

سرکوب شورش‌ها (۵۲۲–۵۱۸ پ.م.)

در دو سال نخست پادشاهی:

  • ۱۹ نبرد در سراسر امپراتوری (بابل، عیلام، ماد، ارمنستان و…) انجام داد.
  • فتوحاتش را بر کتیبهٔ بیستون (کرمانشاه) به سه زبان (پارسی باستان، عیلامی، بابلی) حک کرد.

اصلاحات بزرگ اداری

  1. تقسیمات کشوری:
    • امپراتوری را به ۲۰ ساتراپی (استان) تقسیم کرد.
    • هر ساتراپ زیر نظر شاه و مأموران ناظر (“چشم و گوش شاه”) اداره می‌شد.
  2. اقتصاد و مالیات:
    • سکهٔ طلای دریک و سکهٔ نقرهٔ شِکِل را استاندارد کرد.
    • مالیات هر ساتراپی بر اساس توان اقتصادی تعیین شد.
  3. ساخت‌وساز:
    • جادهٔ شاهی (۲۷۰۰ کیلومتر از سارد تا شوش) با چاپارخانه‌های منظم.
    • کانال اتصال نیل به دریای سرخ (پیش‌نمونهٔ کانال سوئز).
    • آغاز ساخت تخت جمشید به عنوان مرکز تشریفاتی.
  4. نظامی:
    • تشکیل ارتش جاویدان (۱۰٬۰۰۰ نفره با آموزش ویژه).

لشکرکشی‌های نظامی

  • اروپا (۵۱۳ پ.م.): حمله به سکاها (اوکراین امروزی) و الحاق تراکیه (بلغارستان) و مقدونیه.
  • یونان:
    • سرکوب شورش ایونیا (۴۹۹ پ.م.) و ویران کردن سارد.
    • شکست در نبرد ماراتون (۴۹۰ پ.م.) از آتنی‌ها.

سیاست دینی و فرهنگی

  • پیرو آیین زرتشتی و پرستش اهورامزدا، اما مدارا با ادیان دیگر:
    • بازسازی معابد مصری (مانند معبد هیبیس).
    • حمایت از یهودیان برای بازسازی معبد اورشلیم (ذکر شده در کتاب عزرا).

مرگ و میراث

  • درگذشت: ۴۸۶ پ.م. در ۶۴ سالگی پس از ۳۶ سال پادشاهی.
  • آرامگاه: نقش‌رستم نزدیک تخت جمشید.
  • جانشین: پسرش خشایارشا.

داریوش در تاریخ

  • وسعت امپراتوری: از رود سند تا لیبی، با ۴۹ میلیون نفر جمعیت (بزرگ‌ترین امپراتوری جهان تا آن زمان).
  • شاه‌نامه فردوسی: از او به نام “داریو” یاد شده و بر عدالتش تأکید شده است.
  • منابع تاریخی: مورخان یونانی (هرودوت) او را مدیر مدبّر اما شکست‌خورده از یونان می‌دانند، درحالی‌که منابع ایرانی بر سازماندهی امپراتوری تمرکز دارند.

سخن داریوش در کتیبه بیستون:
“به خواست اهورامزدا، من شاه هستم…
دروغ را نابود کردم و مردمان را از ستم نجات دادم.”