- تولد: ۲۴ اکتبر ۱۸۹۱ در شهر سن کریستوبال، جمهوری دومینیکن، در خانوادهای با پیشینۀ مختلط اسپانیایی، هائیتی و دومینیکنی.
- تحصیلات: محدود و غیررسمی، در مدارس محلی روستایی. پس از ۱۶ سالگی به عنوان اپراتور تلگراف کار کرد، اما به دلیل ارتکاب جرائم (از جمله جعل چک) شغلش را از دست داد.
- زندگی شخصی: در ۱۹۱۶ با همسر اولش «آمینتا لدسیما» ازدواج کرد و صاحب دو دختر شد. بعدها به کار در مزارع نیشکر پرداخت و به تدریج به عنوان پلیس خصوصی ارتقا یافت.
ورود به نظام و صعود سیاسی
- پیوستن به نیروهای نظامی: در ۱۹۱۹، با اشغال دومینیکن توسط تفنگداران دریایی آمریکا، به عنوان افسر در نخستین نیروی پلیس شهری کشور (گارد پاسبانی) آموزش دید.
- صعود رتبه: تا ۱۹۲۴ به فرماندهی گارد و در ۱۹۲۵ به فرماندهی کل منصوب شد.
- کودتا و رسیدن به قدرت: در ۱۹۳۰، پس از شورش علیه رئیسجمهور وقت، با سازماندهی نیروی پلیس مخفی برای سرکوب مخالفان، در انتخابات ریاستجمهوری پیروز شد.
دوران دیکتاتوری (۱۹۳۰–۱۹۶۱)
- حکومت مطلقه: به مدت ۳۱ سال با عنوان “اِل هِفه” (رئیس) با مشت آهنین حکومت کرد. رسماً در دوره‌های ۱۹۳۰–۱۹۳۸ و ۱۹۴۲–۱۹۵۲ رئیسجمهور بود و پس از آن به‌صورت غیررسمی با کنترل ارتش و اقتصاد، قدرت را حفظ کرد.
- اقتدارگرایی: مخالفان را زندانی، شکنجه یا اعدام می‌کرد. اجساد قربانیان اغلب ناپدید می‌شدند و شایعاتی مبنی بر تغذیه کوسه‌ها با آنها وجود داشت.
- کشتار هائیتی‌ها: در ۱۹۳۷ دستور قتل‌عام نژادی ۲۰٬۰۰۰ مهاجر هائیتی را صادر کرد که یکی از سیاه‌ترین جنایات دورانش محسوب می‌شود.
- فرهنگ شخصیت‌پرستی: پایتخت (سانتو دومینگو) را به «سیوداد تروخیو» تغییر داد، بلندترین کوه کشور را «پیکو تروخیو» نامید و املاک و صنایع بزرگ را تصاحب کرد.
روابط با آمریکا و افول محبوبیت
- حامی اولیه: ابتدا روابط نزدیکی با آمریکا داشت (عکس مشهورش با ریچارد نیکسون در ۱۹۵۵).
- سردی روابط: پس از حمایت از ترور رئیسجمهور ونزوئلا (رومولو بتانکورت) و نقض حقوق بشر، آمریکا سفارتش را تعطیل کرد. سیا طرح‌هایی برای سرنگونی او برنامه‌ریزی کرد، اما نگرانی از خلأ قدرت (به‌ویژه پس از شکست خلیج خوک‌ها) مانع اقدام مستقیم شد.
ترور و مرگ (۳۰ مه ۱۹۶۱)
- طرح ترور: گروهی ۷ نفره به رهبری ژنرال آنتونیو ایمبرت، با دریافت سه تفنگ «ام۱» از سیا، در جاده‌ای به سمت سن کریستوبال (محل زندگی معشوقه تروخیو) کمین کردند.
- نحوه کشته شدن: پس از درگیری مسلحانه، تروخیو و راننده‌اش کشته شدند. جنازه او به خانه یکی از طراحان نقشه منتقل و سپس توسط پلیس کشف شد.
- تلافی‌جویان: پسر تروخیو (رامفی) چهار تن از قاتلان را اعدام کرد. ایمبرت شش ماه در خانه کنسول ایتالیا پنهان شد و تنها بازمانده گروه بود.
میراث و تأثیر تاریخی
- نماد استبداد: به عنوان یکی از خونین‌ترین دیکتاتورهای آمریکای لاتین شناخته می‌شود. تروخیو در مصاحنه‌ها ادعا می‌کرد: «کسی که بلد نیست فریب بدهد، بلد نیست حکومت کند».
- تأثیر بر ادبیات: رمان سور بز اثر ماریو بارگاس یوسا (برندۀ نوبل ادبیات) به تحلیل روان‌شناختی حکومت او می‌پردازد و جنایاتش را روایت می‌کند.
- پیوند با جنبش زنان: کشتن خواهران میرابال (پاتریا، مینروا و ماریا ترزا) در ۱۹۶۰ به دستور تروخیو، موجب نامگذاری ۲۵ نوامبر به عنوان روز جهانی منع خشونت علیه زنان شد.
جدول خلاصه دوران حکومت تروخیو
| مؤلفه | شرح |
|---|---|
| دوران قدرت | ۱۹۳۰–۱۹۶۱ (۳۱ سال) |
| شیوه حکمرانی | شکنجه سیستماتیک، ناپدیدسازی مخالفان، تصاحب اقتصاد |
| جنایات کلیدی | کشتار ۲۰٬۰۰۰ هائیتی‌تبار (۱۹۳۷)، قتل خواهران میرابال (۱۹۶۰) |
| پایان کار | ترور در ۳۰ مه ۱۹۶۱ توسط گروهی از افسران ناراضی |
| میراث | نماد استبداد در آمریکای لاتین؛ الهام‌بخش مبارزات حقوق بشری |
ترکیبی از خشونت سیستماتیک، فساد اقتصادی و حمایت خارجیِ موقع‌محور، تروخیو را به الگویی از دیکتاتوری مدرن تبدیل کرد که پیامدهای آن تا امروز در تاریخ دومینیکن و جنبش‌های عدالت‌خواهانه جهانی بازتاب دارد.